Świetnie! Oto **Rozdział V Toma 2** w obszernej formie:---

## Rozdział V. Labirynt lęku

Brzeziny zaczęły zmieniać się w miasto pełne szeptów i ukradkowych spojrzeń. Każdy zakręt ulicy, każda opuszczona kamienica, każdy stary dom wydawał się mieć własną tajemnicę. Mieszkańcy czuli się obserwowani, a cisza, która kiedyś była tarczą, teraz była cieniem wiszącym nad ich głowami.

Komisarz Marek Wójcik spędzał długie godziny w swoim biurze, analizując wzorce zbrodni. Każda z ofiar była powiązana ze wcześniejszymi wydarzeniami. Każdy znak, każda subtelna manipulacja wskazywała na plan i logikę, której nie sposób było ignorować. Marek wiedział, że Brzeziny są teraz labiryntem lęku, z którego trudno będzie się wydostać.

Ewa Lis w bibliotece układała akta i dokumenty z przeszłości. W jej oczach pojawiło się napięcie — wiedziała, że każda decyzja mieszkańców jest testem, a każde zaniechanie może kosztować kolejne życie. Wpatrywała się w karty, które kiedyś wydawały się bez znaczenia, a teraz ujawniały wzór, którego nikt wcześniej nie dostrzegał.

— Nie możemy pozwolić, by strach wygrał — powiedziała do Marka, choć wiedziała, że słowa są tylko próbą okiełznania chaosu.

W tym samym czasie Karolina, ukryta w cieniach miasta, notowała reakcje mieszkańców. Jej plan rozwijał się zgodnie z przewidywaniami. Każdy drobny strach, każda chwila wahania była częścią większej układanki. Wiedziała, że miasteczko musi zmierzyć się z konsekwencjami milczenia, zanim będzie mogło kiedykolwiek zacząć rozumieć prawdę.

Pierwsze symptomy paniki pojawiły się w szkołach i sklepach, wśród sąsiadów i przyjaciół. Ludzie zaczęli ukrywać się w swoich domach, rozglądać się za niewidzialnymi obserwatorami, szukać znaków, które mogłyby ich ostrzec. Brzeziny zamieniły się w labirynt lęku, w którym każda decyzja była testem, a każdy krok mógł być pułapką.

---